Жаңы келген келин күйөөсүнө телефон чалып жаткан
кези:
– Алло.
– Угуп жатам.
– Чарчаган жоксузбу?
– Жок. . . Кайра-кайра телефон чала бербе!
– Макул…
Бир сааттан кийин…
– Алло.
-Дагы эмне болду?
– Кеч калып кеттиңиз, ошон үчүн эле..
– Мен ойноп жаткан жерим жок го, иштемин.
– Качан бүтөт?
– Билбейм… Башка телефон чалба!
– Макул…
Бир сааттан кийин…
– Алло…
– Жаман жиниме тийип атасыңда, дагы эмне дейсиң?
– Жолдон абайлаңыз дейн, дегем…
– Макул, башка жиниме тийбе!
– Макул.
Арадан бир саат өттү.
Жигит телефонуна карады.. (Неге телефон чалбайтат,
тынч бекен)
Жигит телефон чалды.
– Угуп жатам..
– Эмнеге телефон чалбадың?. Тынччылыкпы?
– Өзүңүз чалба дедиңиз го!
– Ошон үчүн чалбадыңбы?
– Ооба…
– Сага бир сөз айтайынбы?
– Айтыңыз…
– Сенин үнүңдү укпасам, өзүмдү коюга жай таппай
каламын… Мага капа болбо…Сен мага керексиң, бир
убакытка же бир көз ирмемге эмес, сен мага түбөлүк
керексиң…!!!
