Ташматтын үйүндө чычкан көбөйүп кетет.
Кошунасына барып мышыгын сурап келет. Кечинде жатса эле, үйдүн ичи ызы-чуу, дабадап, күп ай, тарс-тарс, мышык чычканды кубалап ийдиштин баарын талкалап салыптыр.
Эрте менен Ташмат мышыкты көтөрүп алып кошнасына барат.
Кошунасы:
– Ой Ташмат, тынччылыкпы эмне таң атпай?
Ташмат:
– мышыгыңды өзүң ал, болбойт экен бул, чычкандарым эле тынч экен көп болсо бир нан жээр.
