15 ЖЫЛДАН КИЙИНКИ ЖОЛУГУШУУ…
– Апа койсончу, мен али жашмын, мен
учун азыр бир гана жумуш карьера
ойлондура турчу маселе калганын дагы
кийин ойлонууга деле жетишем. Апа
маанайын чокпочу сени капа кылайын
деген оюм болгон жок.
– Мейли кызым… Сен бактылуу бол,
каалагандай омур сур болгону бактылуу
болсон мага ошол маанилуу, бирок…
– Апа мен бул темада суйлошуудон тажап
кеттим, келчи ушул кечки тамакты таттуу
коз караштар менен тамактаналычы.
Энеси менен Зари тамактанып жатышты,
ортодо жымжырт тынчтык суруу бири
бирин мээримдуу карап гана соз
чыгарбастан бет карашып олтурганда
Заринин телефонуна смс келди, ачып
караганга деле ашыккан жок, тамагын
улантып олтура берди. “Кызым?”
энесинин созунон селт эте чочугансып
карады…
– Сен эмнени ойлонуп жатасын? Койгоюн
барбы?
– Жок апа баары жакшы, бир аз чарчадым
окшойт иш кобоюп кетти жумушта)
– Телефонуна смс келди..
“Ааа.. Жаза беришет да, сайттарым жанык
калган тура, анан жооп берем” , деди да
ваннаны коздой басты. Энеси кызынын
жашы отуп баратканын коруп ичинен
сызып алды. “Мен мунун жашында эки
баланын энеси, бир уйдун чон келини
элем. Эх жашоо мени укса кана, жаштар
заманга жараша озгорот тура. Жашы деле
36ны карап баратат… Кантсе да оз тенин
тапса, бактылуу болуп жашаса болду”
деген ойлорду ойлоп столдун устун
тазалап жатты.
Зари ваннадан чыгып “Апа кел мен
бутуром, сен эс ал” , деп энесин аяп
кухняда кыбырап журду. Келбет десе
келбети, чач десе чачы, алтын мунозу бар
суйкайган маралдай сулуу кыз. Артынан
чуркаган балдардын саны кундон кунго
оссо да аларга маани берип карабай, оз
тенине албагандай да мунозу жок…
Тушундуруп жакшы жылуу создор менен
гана жооп берип коет.
Кундор ото берет тура… Бир куну
жумушка кечигип шашыла баратып
автобустан калып калганына бир аз
маанайы чогуп, жумушта куткон
конокторунан да уялгансып такси издеп
жоноду… Сары машинени коро калып
шашыла “Такси! Такси!” деп кол которуп
токтото калып “байке батыраак
айданызчы жумушка кечигип жатам
сураныч” деп олтурбай жатып суйлоду.
Таксист да кутуп олтургандай ылдамдыка
салып айдап баратты. Жумушуна жетип
тушуп баратканда таксист ” Чон кыз
токтонуз! ” артын карап бурулганда
машиненин айнегинен бир телефонду
сунуп ” Калтырып коюпсуз” Телефонду
колуна алып ” Бирок, бирок, токтонуз! бул
менин телефонум эмес!” машине алыстап
кетип калды. Зари ойлонуп тообо созумду
да укпады деп ойлонуп жумушуна кирип
баратты….
Иш куну да аяктап столунда олтуруп
тартмасынан телефонду чыгарып анын
ичин ачып корууну коздоп туруп жок мен
бироонун телефонун чукуй албайм, деп
коюп койду. Бир саатардай откон сон
жанагы телефонго чалуу келди.
– Ало?
– Саламатсызбы! Мен телефондун ээси
болом, кечиресиз…
– Саламатчылык! Оба телефонунузду мага
такси айдаган байке берди эле, менин
телефонум деп ойлогон окшойт. Сиз
бошогондо келип алып кетсениз болот.
– Рахмат сизге!
– Телефонунуздун заряды очоюн деп
калыптыр, мен ушул номеринизге чалсам
болот да э?
– Оба албетте болот. Мен бугун кечирээк
бошоп калат экенмин, эрте менен эрте
кетишим керек.. Сиздин адрес?
– Байке, менин иш убактым саат 5те бутот,
сизди кечке куто албайм. Кайсыл жерден
жолугуп берейин сотканызды?
– Узур, саат 7лерге бошойм, анда сиз
менен Бий паркынан жолукпайлыбы?
кандай дейсиз?
– Жарайт! Корушкончо.
– Жакшы турунуз!
Кечиндеси уйуно келип саат 7 лерге Бий
паркына жоноп даярданып жатты, Энеси
кызынын бугун бир жака барарын байкап
мыйыгынан кулуп койду да, ичинен ” Оо
жаратканым бактысын берген бол,
кызымдын бактылуу болушун гана
каалайм” деп ниет кылып олтурду. Ангыча
Заринин телефонуна чалуу келип сыртка
чыгып кетти. Таксиге олтуруп Бий паркын
карай жоноду. Парктын ичи чон, аябай
кооз жерлерди кадам шилтеп басып
келатып ” Кызык мен иш деп журо берип
дуйнонун сулуулугунан куру кала турчу
болгомго сыягы, карачы сулуулугун” деп
айланага коз жугуртуп ойлонуп басып
келатты. Алым экобу суйлошкон жерге да
жетип келди. Алым эрте келип суйгон
адамын кутуп тургандай кутуп туруптур,
колунда бир букет гул.
– Гулдун кереги жок эле,
Алым артынан тааныш ун укканына
танырканып бурула карады. Заринин дене
бою титиреп каткан бойдон туруп калды.
Алым же жылмая албай же ыйлай албай
Зарини карап бир топко туруп калды.
Экобунун ойлорунда илгерки бактылуу
кундор, велик менен шаардын ичин
айланып жургон кундор, сууда сузуп бири
бирине суу чачып ойноп жургондору, кол
кармашып калын чоптун устундо
кыялдарын болушуп жаткан кундору коз
алдыларына тартылып жатты. Заринин
коздорунон жаштар томолоп акканын да
байкабай Алымдан козун албай карап
турду.
– Зари кандайсын?
– Жакшы элем,
– Азырчы? Сени копко издедим, неге? неге
кабарынды айтпай кеттин?
– Кечир мен мындай болоорун куткон
эмесмин. Кетишим керек, мына
телефонун! Гул учун рахмат…
– Жок! Эми сени кое бербейм. Сен
билесинби? мен дагеле уйлонбой журом.
Арадан 15 жыл отту мен учун сезимдер эч
качан очпойт сени гана кутуп журом.
Мени кечирчи сенден суранам. Мен
озгордум, сен ойлогондой болот баары.
Сени мага кудай кайра кайтарып берди
шугурлор болсун. Суранам кетпечи!
– Алым, мен… мен да бойдок журом
( коздорунон тогулгон коз жаш аралаш)
– Сени канчалык сагынганымды сен
билбейсин, тунку уйкуларымды да чанып
сени гана ойлонгон тундорумду
билбейсин. Болду мен сенин башка
кетишине жол бербейм, убагында
жаштык кылыптырмын эми баары
башкача болот. Сага соз кызым!
– Романтик, сенин гул ташыганын дагеле
калбаптыр)
Алымдын коздорунон нуру жана Зарини
бек кучактап бир топко турду. Чынында
Зари Алымды же кечиргени менен “аны
кайра жолуктура албаймго” деп ойлонуп
эч бир адамга конулу жок жургон.
Ошентип экобу коп нерселерди суйлошуп
Бий Пракынын ичинде саат 9га чейин
айланып журушту. Зарини кое бергиси
келбеген Алым аны менен Заринин уйуно
чейин барып ” жетип алган сон сага
чалам” деп уйуно жоноп кетти. Заринин
коп жылдан бери ачылып кулгонун
корбогон Энеси кубанып кызына столдун
устун толтура тамак аштарга жасап
бактылуу кундордун алгачкы кадамдарын
кадамдап баратты. ( ♥the end♥ )
